Okul Zili Çaldı, Cüzdanlar Yandı

Yeni eğitim-öğretim yılı başladı. Çocukların heyecanı gözlerinden okunuyor, ama velilerin yüzünde aynı heyecanı görmek mümkün değil. Çünkü okul zili artık yalnızca öğrenciler için çalmıyor; aynı anda ailelerin cebinde de çalıyor.

Servis ücreti, kayıt parası, kırtasiye masrafı, okul kıyafeti… Daha okula adım atmadan veliler aylarca çalışarak biriktirdikleri parayı birkaç günde harcamak zorunda kalıyor. Özel okulların fahiş fiyatları, devlet okullarında zorunlu olmadığı halde talep edilen kayıt paraları, servis ücretlerindeki uçurum… Hepsi bir araya gelince eğitim, bir hak olmaktan çıkıp lüks haline dönüşüyor.

Alım gücünün dibe vurduğu, maaşların daha hesaplara yatar yatmaz eridiği bir dönemdeyiz. Asgari ücretli bir ailenin çocuğunu okula göndermesi artık mucizeye dönüşüyor. Anne-babalar çocuklarının defterine, çantasına bakarken aslında ay sonunu nasıl getireceklerini düşünüyor.

Ama en acısı şu: Eğitim, parası olanın daha iyi yarınlara eriştiği, olmayanın kaderine razı olduğu bir düzene dönüşüyor. Oysa bu ülkenin çocukları eşit şartlarda eğitim almalıydı. Oysa bu ülkenin yarını, sınıflarda umutla oturan o küçücük yüreklerde şekillenecekti.

Bugün okullar açıldı ama birçok aile için eğitim yılı, borç yılı olarak başladı. Çocukların gözlerindeki ışığı söndürmeden, eğitim sistemini ticarethaneye çevirmeden, fırsat eşitliğini sağlayacak adımlar atılmalı. Çünkü gelecek, ancak adil bir eğitimle kurulabilir.