Vekili Seçtik, Unuttuk mu?

Bir siyasetçinin halka inmesi bir lütuf değil, bir zorunluluktur. Ancak ne yazık ki yıllardır değişmeyen bir tablo var karşımızda: Halk, vekilini sadece seçim zamanı görür oldu. O zaman da el sıkmalar, meydan vaatleri, tatlı tebessümler havada uçuşur. Seçim biter bitmez ise o yüzler buhar olur, kaybolur.

Vatandaş artık sadece seçimlerde hatırlanmak istemiyor. Halk, temsilcisini sadece oy isterken değil, derdini dinlerken de görmek istiyor. Mahallesinde, pazarında, düğününde, cenazesinde... Çünkü halk için siyaset, yalnızca oy pusulasına basılan bir mühürden ibaret değil; günlük yaşamın, beklentilerin, umutların bir yansımasıdır.

Ne yazık ki birçok seçmen, vekilinin adını bile bilmeden yaşıyor. Bir oyla yetki verdiği kişiyi tanımıyor, ulaşamıyor. Bu kopukluk hem siyasetin samimiyetini hem de demokrasinin sağlığını zedeliyor.

Artık ezber bozulmalı. Siyasetçi koltuğa oturduğu gün değil, halkın gönlünde yer bulduğu gün kazanır. Gerçek temsil, seçimden seçime değil; her gün, her an halkın içinde olmakla başlar.

Koltukta Oturan Kim, Aslında Nerede Duruyor?

Siyaset, temsil makamıdır; ama bazen o koltuklar sadece oturmak için doldurulur. Hele bir de koltuğa oturan kişi kendini dev aynasında görüyorsa, işte o zaman tehlike büyüktür. Bugün bazı il başkanları, sadece kendi egosunun yansımasını seyretmekle meşgul. Ne halka kulak var, ne tabana temas...

Daha da vahimi, sözde kendi partisinde yer alırken başka bir partinin arka bahçesinde siyaset yapmaları. Görünürde "bizden" ama icraatta başkasının oyun planını oynayan figüranlar. İl başkanlığı makamı halk için değil, kişisel hesaplar için kullanılıyor.

Bu yazı bir girizgâh. Somut örneklerle, isimlerle, belgelerle ilerleyen yazılarımda bu siyasi ikiyüzlülüğü ve arka plandaki oyunları tek tek kaleme alacağım. Çünkü halkın gözünden hiçbir şey kaçmaz. Ve biz bu halkın sesi olmaya devam edeceğiz.

Gaziantep'te Kadının Gücü Yükseliyor

Siyaset uzun yıllar boyunca erkek egemen bir alan olarak görüldü. Oysa toplumun yarısını oluşturan kadınlar, sadece evde değil; meydanda, kürsüde, karar masasında da söz sahibi olmalıydı. İşte beni sevindiren ve umutlandıran gelişme de tam burada başlıyor: Gaziantep'te kadınlar artık siyasetin kenarında değil, merkezinde yer alıyor.

Görüyorum ki artık kadınlar yalnızca seçmen değil, seçilen; yalnızca destekleyen değil, yöneten konumunda. Bu değişim, sadece cinsiyet eşitliği açısından değil, siyasetin niteliği açısından da büyük bir kazanç. Kadının olduğu yerde empati, çözüm, sabır ve üretkenlik artar. Gaziantep siyaset sahnesinde bu fark açıkça hissedilmeye başladı.

Dilerim ki bu yükseliş geçici bir vitrin değil, kalıcı bir dönüşümün habercisi olur. Kadının sesi daha gür çıktıkça, halkın sesi daha gerçek duyulur.